ထား၀ယ္ေဒသ ခ်စ္စရာေရဓေလ႔မ်ား

   ထား၀ယ္ ေရအလွဴ

ထား၀ယ္ တြင္ ႏွစ္စဥ္ ေမလေလာက္ဆို ကားမ်ား ေထြလာဂ်ီ မ်ားေပၚ ေရစည္ ပိုင္းျပတ္မ်ား၊ ပလတ္စတစ္  ပံုးႀကီး၊ ပံုးငယ္မ်ား တင္လာသည့္ လူအုပ္စုတို႔  ၿမိဳ႕အထြက္ ရြာေတြဆီသို႔ အသီးသီး သြားၾကသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ လူစုမ်ားသည္ ကားေပၚ အသံခ်ဲ႕စက္ တင္၍ သီခ်င္း အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္သြားသည္မွာ သႀကၤန္ပြဲကဲ့သို႔ပင္။

“ ေရရွားေနၿပီ ထင္တယ္ “ ဟုတစ္ေယာက္က လွမ္းၾကည့္ရင္း ေၿပာသည္။

ေရလႈဴထြက္သည့္ ကားမ်ားမွာ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ကား ေလး ငါးဆယ္စီးမက ။ စေန၊ တနဂၤေႏြေန....
႔မ်ားတြင္ ပိုစည္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚႏွင့္ ၅ မိုင္ကြာ၊ ၁၀ မိုင္ကြာ ရြာမ်ားသို႔ သြားေလ့ရွိသည္။ ထိုထက္ ေ၀းသည္ကုိလည္း သြားတတ္သည္။
ရြာေတြမွာ ေရရွားသည္ဟု သတင္း ရၿပီဆို အိမ္နီးခ်င္း တစ္သိုက္ ပိုက္ဆံစုၾကသည္။
ကေလး ဘ၀တုန္းက လူႀကီးမ်ား ေရလႈထြက္ရန္ စီစဥ္ၿပီးလွ်င္ သိပ္ေပ်ာ္သည္။ လူႀကီးေတြ နားကပ္၍ ဘယ္ရြာ သြားမည္ကို ေသခ်ာေအာင္ ေမးရသည္။ ထိုေနာက္ ရြာခံမ်ားက ေရလႈဴလာ သူတို႔ကို ေကၽြးတတ္သည့္ မင္းဂြတ္သီး၊ နာနတ္သီး တို႔ကို တစ္ေန႔လံုး စိတ္ကူးယဥ္ ေနေတာ့သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေရလႈဴရင္းပင္ လူခ်င္း ခင္မင္သြားကာ ႏွစ္တိုင္း ေရရွားခ်ိန္ေရာက္တိုင္း လူစု၊ ေရသယ္ကာ ထိုရြာမ်ားမွ မိတ္ေဆြႀကီး တို႔ထံ အေျပးအလြား သြားေလသည္။ လူမႈ အရင္းအႏွီးမ်ား ( Social Capital) သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ရိုးရာဓေလ့ မ်ားမွပင္ အလိုအေလွ်ာက္ ေပၚေပါက္ၿပီး ၿဖစ္သည္။
လင္းႏိုင္

                                     ထား၀ယ္ ေရကား
ေရရွား သည့္ အခ်ိန္ တြင္သာ ထား၀ယ္သားတို႔ သိုက္၀န္း ၾကသည္ မဟုတ္ပဲ မီးေဘး ၿဖစ္ခ်ိန္တြင္လည္း ထိုဓေလ့မ်ိဳး ေတြ႕ရျပန္သည္။
ၿမိဳ႕တြင္း တစ္ေနရာမွာ မီးေလာင္ၿပီဟု ၾကားသည္ႏွင့္ စက္သံ တဖုန္းဖုန္းညံသည့္ ေထာ္လာဂ်ီမ်ား နီးရာ ေနရာမွ အျမန္လာေလ့ ရွိသည္။ မည္သူမွ ေခၚရန္ မလို။ သူ႔ထက္ငါ အေျပးအလႊား လာကာ မီးသတ္ ၾကေတာ့သည္။
ပံုမွန္ အခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕တြင္း ရပ္ကြက္မ်ားသို႔ ေရလိုက္ေရာင္းေနေသာ ေရသယ္ ေထာ္လာဂ်ီ မ်ားမွာ မီးေလာင္သည့္ အခါတြင္ေတာ့ ဇာတ္လိုက္ မ်ားပင္။  အစဦးဆံုး ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္ ေရေရာင္းလုပ္ငန္းကို စြဲ၍ ေမာင္ေရခ်မ္းမ်ား ဟု သူတို႔ကို ေခၚၾကသည္။
မီးသတ္ ကားမ်ားမွာ လမ္းက်ဥ္းလွ်င္ အ၀င္ခက္၍ ေရလည္းအကုန္ျမန္ကာ ႏွစ္စီးထက္ ပိုမလာႏိုင္။ ေထာ္လာဂ်ီမ်ားမွာ လမ္းက်ဥ္း၊ လမ္းက်ယ္ မႈစရာမလို တစ္ထိုးတည္း ၀င္သြားႏိုင္သည္။ အုပ္စု ေတာင့္သျဖင့္ တစ္စီး ၿပီးတစ္စီး ေရအလွ်ဥ္မျပတ္။
ပိုက္လံုးႀကီးႀကီး အားေကာင္းျဖင့္ ေရျဖန္းေနေသာ မီးသတ္ကားထံ ေထာ္လဂ်ီမ်ားက ေရျဖည့္ ေပးေနေသာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမွာ ထား၀ယ္တြင္ မဆန္းေတာ့။
ေရပို႔သည့္ ေထာ္လာဂ်ီမ်ား ေပၚလာၿပီး မီးေလာင္မႈျဖစ္လွ်င္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ျငိမ္းသတ္ႏုိင္ခဲ႕သည့္ ထား၀ယ္တြင္ ပုဂၢလိက ၂၄ နာရီ လွ်ပ္စစ္မီးရျပီးေနာက္ ္ အႀကီးအက်ယ္ မီးေလာင္မႈမ်ား ယခင္ထက္ သိသာစြာ ေလွ်ာ့သြားသည္ဟု ထား၀ယ္သားမ်ားက ဆိုသည္။
ထား၀ယ္သည္ မိုးမ်ား ေရမ်ားေသာ အရပ္ျဖစ္သည္ ကပင္ ေရႏွင့္ ပက္သက္၍ ဓေလ့ထူးမ်ား ရွိေစဟန္တူသည္။
“ ေရလည္မွာ မိေက်ာသား ေအာ့အဲသားနာ့ တူစာ့မား၊ ကမ္းနားမွာ သန္းေဖာဆိုက္ မယ္ေအး လန္ေနာ့လိုက္”
ထား၀ယ္သားတုိ႔ ငယ္စဥ္က ဆိုမိဆိုရာ ေအာ္ေလ့ရွိသည့္ သီခ်င္းမွာပင္ ေရကအစျပဳသည္မဟုတ္ပါလား။

                                   ထား၀ယ္ႏွင့္ ခုႏွစ္တြင္းေရ
“ ေရေလး နည္းနည္း ခပ္ခိုင္း ပါရွင္ “ ဟု ခြင့္ေတာင္းသံကို ငယ္စဥ္က မၾကာ ခဏ ၾကားရတတ္သည္။ အိမ္နီး တစ္၀ိုက္ ေရတြင္း မ်ားမွ ခုနစ္တြင္း ေရလိုက္စု ေနျခင္းပင္။
ခုနစ္ တြင္းေရ ဆိုသည္မွာ အခိုက္ အဟန္႔မ်ား ပေပ်ာက္ ကံပြင့္ သည္ဟု ယံုၾကည္ ကာ ေရတြင္း ခုနစ္ တြင္းမွ ေရျဖင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္၊ ေရခ်ိဳး ၿပဳျခင္း ဓေလ့ ျဖစ္သည္။ ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္ အားလည္း ေရသပၸါယ္သည္။
သႀကၤန္ အလြန္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ အိမ္ရွိ ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္အား ေရသပၸါယ္ ရာတြင္ မ်က္ႏွာသုတ္ ပ၀ါႀကီးကိုင္ ကာ အေဖ့ေဘးမွ ရပ္ေနရ သည္ကိုပင္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ လူႀကီး ၿဖစ္ၿပီ ထင္မိေသးသည္။ မ်က္ႏွာ ပင္ခ်ီလို႔။
အိမ္သစ္တက္ မဂၤလာတြင္ မဂၤလာ ေရအျဖစ္ ခုႏွစ္တြင္း ေရကို သံုးကာ အိမ္ကို ေဆးေၾကာသည္။ ယံုၾကည္ သလုိ ပင္ အသံုး မ်ားလွသည္။
“ ခုဆို ၿမိဳ႕မွာ ဒီလို လာေတာင္းတာမ်ိဳး သိပ္ မေတြ႕ရ ေတာ့ဘူး၊ “ဟု ထား၀ယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ဆိုသည္။
ေျပာင္းလဲ လာေသာ လူေနမႈ ပံုစံ ေရစီးသည္ ရိုးရာ ဓေလ့မ်ားအား တိုက္စား သြားဟန္တူသည္။

လင္းႏိုင္ (Watch Watch)