ထား​ဝယ္အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္ႏွင့္​ ျမန္မာ့​ဖြံ့​ၿဖိုး​တိုး​တက္မႈ – အပိုင္း​ ၄

Published on November 17, 2011 by ထက္​ေအာင္   ·   No Comments

ထား​ဝယ္​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္က ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​မဟာဗ်ူဟာအက်ိဳး​စီး​ပြား

ထိုင္း​ နိုင္ငံဟာ ထား​ဝယ္​ေဒသကို ဘာျဖစ္လို့​ စိတ္ဝင္စား​ရတာလဲဆိုတဲ့​ အ​ေျခခံက်တဲ့​ ​ေမး​ခြန္း​တခု ရွိ​ေနပါတယ္။ အီတာလ်ံ-ထိုင္း​ကုမၸဏီရဲ့​ Marine Division က နိုင္ငံရပ္ျခား​ စီမံကိန္း​ ညႇိႏွိဳင္း​ေရး​မႉး​ Sirapat Trinvuthipong ရဲ့​ အ​ေျဖက​ေတာ့​ ထိုင္း​နိုင္ငံမွာ ဒီလို အခ်က္အခ်ာက်တဲ့​ ပထဝီအ​ေနအထား​မ်ိဳး​ မရွိလို့​ပါတဲ့​။ ဒါ့​အျပင္ ဒီ​ေမး​ခြန္း​အတြက္ တျခား​အ​ေရး​ႀကီး​တဲ့​ အခ်က္အလက္​ေတြ အခိုင္အမာရွိ​ေနပါတယ္။

ထား​ဝယ္​ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​စီမံကိန္း​နဲ့​ အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္အ​ေပၚ ထိုင္း​အစိုး​ရနဲ့​ စီး​ပြား​ေရး​လုပ္ငန္း​ရွင္​ေတြ မ်က္စိက်​ေနတဲ့​ အခ်က္က​ေတာ့​ စီမံကိန္း​ရဲ့​ အဓိကက႑ႀကီး​ ၃ ခုဟာ မဟာဗ်ူဟာက်က် အျပန္အလွန္ဆက္စပ္​ေနတဲ့​အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါ​ေတြက​ေတာ့​ ​ေဒသတြင္း​နဲ့​ နိုင္ငံတကာကုန္သြယ္​ေရး​နဲ့​ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​ (Regional and Global Trade & Logistic) က႑၊​ စက္မႈဇုန္ထူ​ေထာင္​ေရး​ (Industrial Establishment) က႑နဲ့​ ထိုက႑ႏွစ္ခုလံုး​ကို ျဖည့္​ဆည္း​ေပး​မယ့္​ သဘာဝအရင္း​အျမစ္မ်ား​ ထုတ္ယူသံုး​စြဲျခင္း​ (Natural Resource Exploitation) က႑တို့​ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒသတြင္း​နဲ့​ နိုင္ငံတကာ ကုန္သြယ္​ေရး​နဲ့​ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​မွာ ထား​ဝယ္​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​ရဲ့​ အနာဂတ္ အလား​အလာအ​ေပၚ ထိုင္း​အစိုး​ရနဲ့​ အီတာလ်ံ-ထိုင္း​ကုမၸဏီတို့​ရဲ့​ ​ေမ်ွာ္မွန္း​ခ်က္က​ေတာ့​ ရွင္း​ပါတယ္။ ထား​ဝယ္​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​က တဆင့္​ မဲ​ေခါင္​ေဒသနိုင္ငံ​ေတြျဖစ္တဲ့​ ထိုင္း​၊​ လာအို၊​ က​ေမ႓ာဒီယား​၊​ ဗီယက္နမ္နဲ့​ တရုတ္နိုင္ငံ ​ေတာင္ပိုင္း​ ကုန္တြင္း​ပိတ္ ယူနန္ျပည္နယ္တို့​ရဲ့​ ထြက္ကုန္​ေတြကို အ​ေရွ့​အလယ္ပိုင္း​၊​ အာဖရိကနဲ့​ ဥ​ေရာပတို့​ဆီကို (တ​ေန့​တျခား​ အနၲရာယ္မ်ား​လာတဲ့​ မလက္ကာ ​ေရလက္ၾကား​ကို ျဖတ္သန္း​စရာမလိုဘဲ) တင္ပို့​နိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္အား​ျဖင့္​ ကမ႓ာ့​တဖက္ျခမ္း​က တင္သြင္း​ကုန္​ေတြကိုလည္း​ မဲ​ေခါင္နိုင္ငံ​ေတြဟာ ထား​ဝယ္​ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ ဆက္သြယ္ထား​တဲ့​ အာရွအ​ေဝး​ေျပး​လမ္း​ႀကီး​ကတဆင့္​ သယ္​ေဆာင္နိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အီတာလ်ံ-ထိုင္းကုမၸဏီ

ဒီ​ေနရာမွာ ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ အမ်ိဳး​သား​အက်ိဳး​စီး​ပြား​ဆိုင္ရာ တြက္ခ်က္မႈက ဘန္​ေကာက္ၿမို့​ကို မဲ​ေခါင္​ေဒသ ကုန္သြယ္​ေရး​နဲ့​ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​ ဗဟိုခ်က္အျဖစ္ ​ေမ်ွာ္မွန္း​ထား​ပါတယ္။ ​ေဒသတြင္း​နိုင္ငံ​ေတြရဲ့​ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​ အ​ေျခခံအ​ေဆာက္အံုပိုင္း​မွာ အဆင့္​အျမင့္​ဆံုး​ျဖစ္​ေနတာ၊​ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​ ဝန္​ေဆာင္မႈပိုင္း​မွာ ​ေခတ္မီ​ေနတာ၊​ ကမ႓ာနဲ့​ခ်ိတ္ဆက္ထား​နိုင္တဲ့​ ခိုင္မာတဲ့​ေဈး​ကြက္ရွိ​ေနတာနဲ့​ ျမန္မာ၊​ လာအို၊​ က​ေမ႓ာဒီး​ယား​နဲ့​ ဗီယက္နမ္နိုင္ငံတို့​မွ သယ္ယူပို့​ေဆာင္​ေရး​လမ္း​ေၾကာင္း​မ်ား​ရဲ့​ ဆံုမွတ္ျဖစ္​ေနတာ စတဲ့​အခ်က္​ေတြဟာ ထိုင္း​နိုင္ငံအတြက္ ​ေဒသတြင္း​စီး​ပြား​ေရး​ ဗဟိုခ်က္ ျဖစ္လာနိုင္တဲ့​ အား​သာခ်က္​ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့​အျပင္ ထား​ဝယ္​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​ကို တည္​ေဆာက္စီမံခန့္​ခြဲခြင့္​ ရလိုက္ျခင္း​ဟာလည္း​ ဒီဆိပ္ကမ္း​ကတဆင့္​ အိႏၵိယ ​ေဈး​ကြက္ကို ထိုင္း​ကုန္ပစၥည္း​ေတြ သယ္ယူပို့​ေဆာင္စရိတ္ သက္သက္သာသာနဲ့​ တိုး​ခ်ဲ့​တင္ပို့​နိုင္​ေတာ့​မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ​ ထား​ဝယ္​ေဒသမွာ စက္မႈဇုန္​ေတြ ထူ​ေထာင္​ေရး​ဟာလည္း​ ထိုင္း​နိုင္ငံမွာရွိတဲ့​ စက္မႈဇုန္​ေတြ​ေၾကာင့္​ ျဖစ္​ေပၚလာတဲ့​ သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္ ညစ္ညမ္း​မႈနဲ့​ ျပည္သူ့​က်န္း​မာ​ေရး​ဆိုင္ရာ ျပႆနာ​ေတြကို ​ေျဖရွင္း​ေရွာင္လႊဲဖို့​ ျဖစ္ပါတယ္။

စက္မႈလုပ္ငန္း ​ရွင္​ေတြ တ​ေန့​တျခား​ တိုး​ၿပီး​ရင္ဆိုင္လာရတဲ့​ ထိုင္း​ျပည္သူ​ေတြရဲ့​ ဆန့္​က်င္မႈ​ေတြနဲ့​ ရလဒ္အ​ေနနဲ့​ စက္မႈလုပ္ငန္း​ေတြအ​ေပၚ ဥပ​ေဒအရ ပိုမိုတင္း​က်ပ္လာ ​ေနတာ​ေၾကာင့္​ ထား​ဝယ္အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္ဟာ ထြက္​ေပါက္တခု ျဖစ္လာလိမ့္​မယ္လို့​ ထိုင္း​အစိုး​ရက ရႈျမင္ထား​ပါတယ္။

ထား​ဝယ္​ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္ တည္​ေဆာက္ခြင့္​ကို ျမန္မာအစိုး​ရနဲ့​ အီတာလ်ံ-ထိုင္း​ကုမၸဏီတို့​ စာခ်ုပ္ခ်ုပ္ဆိုၿပီး​ မၾကာခင္ ၂၀၁၀ ျပည့္​ႏွစ္ နိုဝင္ဘာမွာ အဲဒီတုန္း​က ထိုင္း​ဝန္ႀကီး​ခ်ုပ္ အဖိဆစ္ ​ေဝ့​ခ်ာခ်ီဝ (Abhisit Vejjajiva) က “တခ်ိဳ့​စက္ရံု​ေတြက ထိုင္း​နိုင္ငံမွာ အ​ေျခခ်ဖို့​ မသင့္​ေလ်ာ္ပါဘူး​။ အဲ့​ဒါ​ေၾကာင့္​ ဒီစက္ရံု​ေတြကို အဲဒီမွာ (ထား​ဝယ္မွာ) တည္​ေဆာက္ဖို့​ ဆံုး​ျဖတ္ခဲ့​တာပါ” လို့​ သူ့​ရဲ့​ အပတ္စဉ္ ရုပ္ျမင္သံၾကား​ မိန့္​ခြန္း​တခုမွာ ​ေျပာၾကား​သြား​ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လထဲမွာပဲ ထိုင္း​စက္မႈလုပ္ငန္း​အသင္း​ခ်ုပ္ရဲ့​ ဒု-ဥကၠ႒ တာနစ္ဆို ရတ္ (Tanit Sorat) က “ျမန္မာ​ေတြက သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္ျပႆနာ​ေတြကို လ်စ္လ်ူရႈထား​တုန္း​ပါပဲ။ သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္ကို ထိခိုက္​ေစလို့​ ကမ႓ာ့​တျခား​ေနရာ​ေတြမွာ တား​ျမစ္ထား​တဲ့​ အႀကီး​စား​စက္မႈလုပ္ငန္း​ႀကီး​ေတြအတြက္ ထား​ဝယ္က အ​ေျဖတခုပါ” လို့​ AFP သတင္း​ဌာနနဲ့​ ​ေတြ႕​ဆံု​ေမး​ျမန္း​ခန္း​တခုမွာ ​ေျပာဆိုခဲ့​ပါတယ္။

ဒီ​ ေျပာဆိုခ်က္​ေတြအရ ထိုင္း​နိုင္ငံမွာ သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္နဲ့​ လူ့​အဖြဲ့​အစည္း​ကို ထိခိုက္အနၲရာယ္ျပု​ေနတဲ့​ စက္မႈလုပ္ငန္း​ေတြရဲ့​ အ​ေျခအ​ေန ဘယ္​ေလာက္ဆိုး​ဆိုး​ရြား​ရြား​ ျဖစ္​ေနသလဲဆိုတာ မွန္း​ၾကည့္​နိုင္ပါတယ္။ (ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ အႀကီး​ဆံုး​ မတ္တဖြတ္ Map Ta Phut စက္မႈဇုန္အ​ေၾကာင္း​ ​ေရွ့​အပတ္​ေတြမွာ ဆက္လက္​ေဖာ္ျပသြား​ပါမယ္။)

တတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ​ ထား​ဝယ္​ေဒသရဲ့​ သဘာဝအရင္း​အျမစ္​ေတြ ထုတ္ယူသံုး​စြဲ နိုင္မႈမွာ မဟာဗ်ူဟာက်ျခင္း​က ထိုင္း​နိုင္ငံအတြက္ ပထမနဲ့​ ဒုတိယအခ်က္​ေတြက ရည္မွန္း​ခ်က္​ေတြ ​ေအာင္ျမင္​ေရး​အတြက္ အဓိကအ​ေၾကာင္း​ရင္း​ျဖစ္​ေနပါတယ္။

တကယ္​ေတာ့​ ထိုင္း​နိုင္ငံမွာ ထား​ဝယ္လို ​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ စက္မႈဇုန္ တြဲလ်က္တည္​ေဆာက္မယ့္​ မဟာဗ်ူဟာက်တဲ့​ေနရာ ရွိသလို စီမံကိန္း​လည္း​ ​ေရး​ဆြဲ ထား​ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့​ေတာင္ဘက္စြန္း​ ​ေကာ့​ေသာင္း​ၿမို့​က​ေန ​ေတာင္ဘက္ကို ဆက္ဆင္း​သြား​ရင္ ထိုင္း​နိုင္ငံ​ေတာင္ပိုင္း​က ဆာထုန္​ေဒသ (Satun Province) မွာ ပတ္ဘာရာ (Pak Bara) ​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ (Southern Seaboard Development Project) ကို ထိုင္း​အစိုး​ရက ​ေရး​ဆြဲအ​ေကာင္အထည္​ေဖာ္ဖို့​ ႀကိုး​စား​ခဲ့​တာ ႏွစ္အ​ေတာ္ ၾကာပါၿပီ။ ဒါ​ေပမယ့္​ ​ေဒသခံျပည္သူ​ေတြရဲ့​ အျပင္း​အထန္ ဆန့္​က်င္ကန့္​ကြက္မႈ​ေၾကာင့္​ အ​ေကာင္အထည္မ​ေဖာ္နိုင္ဘဲ ရွိ​ေနခဲ့​ပါတယ္။

ဒီအ​ေျခအ​ ေနနဲ့​ပတ္သက္ၿပီး​ ထိုင္း​အစိုး​ရရဲ့​ ကုန္သြယ္​ေရး​ဝန္ႀကီး​ေဟာင္း​တဦး​ လည္း​ျဖစ္၊​ အမ်ိဳး​သား​စီး​ပြား​ေရး​နဲ့​ လူမႈ​ေရး​ ဖြံ့​ၿဖိုး​တိုး​တက္​ေရး​ ဘုတ္အဖြဲ့​ (NESDB) ရဲ့​ ဒါရိုက္တာတဦး​လည္း​ျဖစ္ခဲ့​တဲ့​ နာရုန္ခ်ိဳင္း​ အကရာစန္နီး​ Narongchai Akrasanee က “ဟိုတုန္း​က က်​ေနာ္တို့​ Southern Seaboard နဲ့​ Pak Bara ​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​အ ​ေၾကာင္း​ ​ေျပာ​ေလ့​ရွိၾကတယ္။ ဒါ​ေပမယ့္​ အခု​ေတာ့​ အဲဒါ​ေတြအား​လံုး​ကို ​ေမ့​လိုက္ၾကပါ​ေတာ့​။ ထိုင္း​နိုင္ငံမွာ အဓိကရင္း​ႏွီး​ျမႈပ္ႏွံမႈ​ေတြျဖစ္တဲ့​ သံမဏိစက္မႈလုပ္ငန္း​ႀကီး​ေတြ ထား​ဝယ္ကို ​ေသခ်ာ​ေပါက္ ​ေရႊ့​ေျပာင္း​ရ​ေတာ့​မွာပါ။ ထိုင္း​ျပည္သူ​ေတြက အဲဒီစက္မႈလုပ္ငန္း​ႀကီး​ေတြကို ဆန့္​က်င္ကန့္​ကြက္​ေနလို့​ က်​ေနာ္တို့​ ဘယ္လိုမွ ​ေရွ့​ဆက္တိုး​လို့​မရတဲ့​ အ​ေျခအ​ေနပါ” လို့​ ဘန္​ေကာက္အ​ေျခစိုက္ ​ေနး​ရွင္း​ (The Nation) အဂၤလိပ္သတင္း​စာကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လထဲမွာ ​ေျပာၾကား​ခဲ့​ပါတယ္။

ဒါ​ေပမယ့္​ ထိုင္း​နိုင္ငံဟာ သူ့​နိုင္ငံတြင္း​မွာ ဒီလို ညစ္ညမ္း​တဲ့​စက္မႈလုပ္ငန္း​ေတြ ဆက္လက္တိုး​ခ်ဲ့​ထူ​ေထာင္သြား​ဖို့​ အခက္ၾကံု​ေနလို့​ ထား​ဝယ္ကို မ်က္စိက်တာဟာ အ​ေၾကာင္း​အခ်က္တခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္အ​ေရး​ႀကီး​တဲ့​ တျခား​မဟာဗ်ူဟာအက်ိဳး​စီး​ ပြား​တခုက​ေတာ့​ တ​ေန့​တျခား​ လိုအပ္ခ်က္ႀကီး​မား​လာ​ေနတဲ့​ ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ စြမ္း​အင္လံုျခံုမႈ ကို ျဖည့္​ဆည္း​ေပး​မယ့္​ ျမန္မာျပည္က စြမ္း​အင္အရင္း​အျမစ္​ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ထား​ဝယ္စီမံကိန္း​က ဘယ္လို ျဖည့္​စြမ္း​ေပး​နိုင္ပါသလဲ။

ထား​ဝယ္​ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​ဟာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အႀကီး​ဆံုး​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သိုက္ ႀကီး​ ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့​ မုတၲမပင္လယ္​ေကြ႕​က ရတနာနဲ့​ တနသၤာရီကမ္း​ရိုး​တန္း​အလြန္ အန္ဒမန္ ပယ္လယ္ထဲက ရဲတံခြန္တို့​အၾကား​မွာ ပထဝီအ​ေနအထား​အရ မဟာဗ်ူဟာက်က် တည္ရွိ​ေနပါတယ္။ ဒီအခ်က္တခုတည္း​က အစဉ္တစိုက္ ႀကီး​ထြား​ေနတဲ့​ နိုင္ငံရဲ့​ စြမ္း​အင္ သံုး​စြဲမႈကို ျဖည့္​ဆည္း​နိုင္ဖို့​အတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံက သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​တင္ပို့​မႈကို အား​ကိုး​ ​ေနရတဲ့​ ထိုင္း​နိုင္ငံကို ထား​ဝယ္စီမံကိန္း​မွာ ရင္း​ႏွီး​ျမႈပ္ႏွံဖို့​ ဆြဲ​ေဆာင္​ေနတာပါ။

မုတၲမပင္လယ္​ ေကြ႕​ထဲက သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သိုက္​ေတြမွာ ထိုင္း​နိုင္ငံက ဘယ္​ေလာက္မ်ား​ ရင္း​ႏွီး​ျမႈပ္ႏွံထား​သလဲဆိုတာ ​ေလ့​လာၾကည့္​ရ​ေအာင္ပါ။

ထိုင္း​ နိုင္ငံရဲ့​ အႀကီး​ဆံုး​ေရနံကုမၸဏီစုႀကီး​ရဲ့​ PTTEP (PTT Exploration and Production Public Company Ltd.) ကုမၸဏီရဲ့​ အင္တာနက္ဝက္ဆိုက္မွာ တင္ထား​တဲ့​ အခ်က္အလက္​ေတြအရ PTTEP ဟာ မုတၲမပင္လယ္​ေကြ႕​ထဲက သဘာဝ ဓာတ္​ေငြ႕​ ရွာ​ေဖြထုတ္လုပ္​ေရး​ လုပ္ကြက္အမွတ္ M3, M4, M7, M9 နဲ့​ M11 တို့​ကို ၁၀၀ ရာခိုင္နႈန္း​အျပည့္​ ပိုင္ဆိုင္ထား​ၿပီး​ အဲဒီလုပ္ကြက္​ေတြအား​လံုး​ရဲ့​ အနီး​ဆံုး​ေနရာဟာ ထား​ဝယ္​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​ပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ​ေအာက္ပါ​ေျမပံုက ​ေဖာ္ညႊန္း​ေနပါတယ္။

အီတာလ်ွံ-ထိုင္းကုမၸဏီရဲ့ Conceptual Plan ထဲက ရတနာနဲ့ ရဲတံခြန္ ကမ္းလြန္သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ေျမပံု

ဒါ့​အျပင္ ျပင္သစ္နိုင္ငံအ​ေျခစိုက္ တိုတယ္ (TOTAL) ​ေရနံကုမၸဏီႀကီး​က တူး​ေဖာ္ ထုတ္လုပ္ခြင့္​ ရထား​တဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​တြင္း​ေတြရဲ့​ ၂၅ ဒသမ ၅ ရာခိုင္နႈန္း​နဲ့​ မ​ေလး​ရွား​နိုင္ငံအ​ေျခစိုက္ ပတ္ထရိုနပ္စ္ (Petronas) ​ေရနံကုမၸဏီႀကီး​က တူး​ေဖာ္ထုတ္ လုပ္​ေနတဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​ေတြရဲ့​ ၁၉ ဒသမ ၃၁၇၈ ရာခိုင္နႈန္း​ကိုလည္း​ PTTEP က ပိုင္ဆိုင္ထား​ပါတယ္။

ဒါ​ေၾကာင့္​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သို​ေလွာင္ကန္​ေတြ၊​ ဒီဓာတ္​ေငြ႕​ေတြကို အသင့္​သံုး​စြဲ နိုင္တဲ့​ အဆင့္​အထိ အရည္အျဖစ္ သန့္​စင္​ေျပာင္း​လဲမယ့္​ စက္ရံု​ေတြနဲ့​ ထား​ဝယ္​ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း​က​ေန ထိုင္း​နိုင္ငံ ကန္ခ်နပူရီခရိုင္အထိ ဓာတ္​ေငြ႕​ပိုက္လိုင္း​ သြယ္တန္း​ တင္ပို့​ မယ့္​ အစီအစဉ္​ေတြကို ​ေရနက္ဆိပ္ကမ္း​နဲ့​ အထူး​စီး​ပြား​ေရး​ဇုန္စီမံကိန္း​ႀကီး​မွာ ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ မဟာဗ်ူဟာ အက်ိဳး​စီး​ပြား​ေတြအျဖစ္ ​ေရး​ဆြဲထား​ပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ ထုတ္လုပ္စရိတ္ အကုန္အက် သက္သာၿပီး​ ထိုင္း​နိုင္ငံ တြင္း​ ​ေလာင္စာဆီ​ေဈး​နႈန္း​ ျမင့္​တက္မႈကို အစိုး​ရအ​ေနနဲ့​ အထိုက္အ​ေလ်ာက္ ထိန္း​ထား​ နိုင္မွာျဖစ္သလို ​ေရနံခ်က္စက္ရံု​ေတြနဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သန့္​စင္စက္ရံု​ေတြ​ေၾကာင့္​ ​ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္​ေပၚလာမယ့္​ သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္ညစ္ညမ္း​မႈျပႆနာ​ေတြ ထိုင္း​နိုင္ငံ မွာ တိုး​ပြား​မလား​ေအာင္ ​ေရွာင္ရွား​ရာလည္း​က်ပါတယ္။

ထိုင္း​ နိုင္ငံရဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သံုး​စြဲမႈဟာ တ​ေန့​တျခား​ ျမင့္​မား​လာ​ေနပါတယ္။ ထိုင္း​အစိုး​ရရဲ့​ စြမ္း​အင္မူဝါဒနဲ့​ စီမံကိန္း​ဆိုင္ရာရံုး​ EPPO (Energy Policy and Planning Office of Thailand) ရဲ့​ ကိန္း​ဂဏန္း​အခ်က္အလက္​ေတြအရ လြန္ခဲ့​တဲ့​ ၁၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း​ ျမန္မာနိုင္ငံက​ေန ထိုင္း​နိုင္ငံကို တင္သြင္း​ခဲ့​တဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​ ပမာဏဟာ ပထမ ၂ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့​ ၁၉၉၈ နဲ့​ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တို့​မွာ တ​ေန့​ကို ကုဗ​ေပသန္း​ေပါင္း​ ၂ သန္း​ စတင္တင္သြင္း​ခဲ့​ၿပီး​ ​ေနာက္ပိုင္း​ႏွစ္​ေတြမွာ တျဖည္း​ျဖည္း​ျမင့္​မား​လာၿပီး​ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ တ​ေန့​ကို ကုဗ​ေပသန္း​ေပါင္း​ ၈၀၃ သန္း​အထိ တိုး​တက္ခဲ့​ပါတယ္။ ဒါဟာဆိုရင္ ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ ျပည္တြင္း​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​ထုတ္လုပ္မႈရဲ့​ ၂၆ ဒသမ ၈၅ ရာခိုင္နႈန္း​ ရွိပါတယ္။

ျမန္မာနိုင္ငံမွ ထိုင္း​နိုင္ငံသို့​ ႏွစ္စဉ္တင္သြင္း​ေသာ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​ပမာဏ
Unit: MMSCFD

Energy Policy and Planning Office (EPPO), Thailand

ထိုင္း​အစိုး​ ရရဲ့​ Electricity Generating Authority of Thailand (EGAT) က ထုတ္ျပန္ထား​တဲ့​ “Summary of Thailand Power Development Plan 2010 – 2030” စီမံကိန္း​အစီရင္ခံစာက ၂၀၁၀ ျပည့္​ႏွစ္မွာ နိုင္ငံတြင္း​ လ်ွပ္စစ္ဓာတ္အား​သံုး​စြဲမႈ အျမင့္​မား​ဆံုး​ ၂၃၂၃၉ မီဂါဝပ္ ျဖစ္ၿပီး​ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္မွာ ၅၂၈၉၀ မီဂါဝပ္အထိ တိုး​တက္လာ မယ္လို့​ တြက္ခ်က္ခန့္​မွန္း​ထား​ပါတယ္။ အဲဒါ​ေၾကာင့္​ လ်ွပ္စစ္ဓာတ္အား​ ထုတ္လုပ္ဖို့​အ တြက္ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​လိုအပ္ခ်က္ကလည္း​ ျမင့္​မား​လာမယ္ဆိုတာ ခန့္​မွန္း​နိုင္ပါတယ္။

ထိုင္း​ နိုင္ငံဟာ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​စြမ္း​အင္ကို လ်ွပ္စစ္ဓာတ္အား​ ထုတ္လုပ္တဲ့​ေနရာ မွာ အမ်ား​ဆံုး​အသံုး​ခ်ၿပီး​ စက္မႈလုပ္ငန္း​က ဒုတိယ​ေနရာလိုက္ပါတယ္။ EPPO ရဲ့​ ကိန္း​ဂ ဏန္း​ေတြအရ လ်ွပ္စစ္ဓာတ္အား​ထုတ္လုပ္​ေရး​မွာ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သံုး​စြဲမႈ ပမာဏဟာ တနိုင္ငံလံုး​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သံုး​စြဲမႈ စုစု​ေပါင္း​ရဲ့​ ၆၈ ဒသမ ၃၂ ရာခိုင္နႈန္း​ (ကုဗ​ေပ ၂,၄၃၅ သန္း​) ရွိၿပီး​ စက္မႈက႑ကသံုး​စြဲမႈမွာ ၁၀ ဒသမ ၈၅ ရာခိုင္နႈန္း​ (ကုဗ​ေပ ၃၈၇ သန္း​) ရွိပါတယ္။ ဒီပမာဏဟာ လြန္ခဲ့​တဲ့​ ႏွစ္ ၂၀ က ကိန္း​ဂဏန္း​ျဖစ္တဲ့​ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ထိုင္း​နိုင္ငံရဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​သံုး​စြဲမႈပမာဏနဲ့​ ႏွိဳင္း​ယွဉ္ရင္ ၆ ဒသမ ၇ ဆ ​ေလာက္ ျမင့္​မား​လာတာကို ​ေတြ႕​ရပါတယ္။

လာမယ့္​ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္း​ ႀကီး​ထြား​လာမယ့္​ ထိုင္း​စီး​ပြား​ေရး​က စြမ္း​အင္သံုး​စြဲမႈ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္​ဆည္း​နိုင္ဖို့​အတြက္ ျမန္မာနဲ့​ လာအိုတို့​နဲ့​ သဘာဝဓာတ္​ေငြ႕​ပိုက္ လိုင္း​ေတြ၊​ လ်ွပ္စစ္မဟာဓာတ္အား​လိုင္း​ေတြကို သြယ္တန္း​တည္​ေဆာက္ၿပီး​ နိုင္ငံရဲ့​ စြမ္း​အင္လံုျခံု​ေရး​ အာမခံခ်က္ ရရွိ​ေရး​အတြက္ ထိုင္း​အစိုး​ရအ​ေနနဲ့​ မဟာဗ်ူဟာ​ေျမာက္ ႀကိုး​စား​ အ​ေကာင္အထည္​ေဖာ္​ေနတာ ထိုင္း​ စြမ္း​အင္မူဝါဒနဲ့​စီမံကိန္း​ေတြအရ ​ေတြ႕​ရပါ တယ္။

ေရွ့​တပတ္မွာ ထိုင္း​နိုင္ငံက စက္မႈလုပ္ငန္း​ေတြ​ေၾကာင့္​ သဘာဝပတ္ဝန္း​က်င္ ညစ္ညမ္း​မႈ အ​ေျခအ​ေန​ေတြကို ဆက္လက္တင္ျပသြား​ပါမယ္။